Παπανδρέου Αλέξανδρος: Αποφθέγματα

"Μπορείς πάντα να βρεις συμμάχους, και θα βρίσκεις πάντα εχθρούς να πολεμήσεις. Πρέπει να ανοίξεις τον δικό σου δρόμο. Πρέπει να βρεις την ελευθερία μέσα σου. Πρέπει να βρεις τους συμμάχους σου. Να δουλεύεις για να επεκτείνεις το νησί της ελευθερίας που κουβαλάς. Πράγματα που μου απαγορεύτηκαν πρέπει να επιτρέπονται μετά από μένα∙ πόρτες που ήταν κλειδωμένες, πρέπει να ανοίξουν. Πρέπει να λύσω τοπρόβλημα της ελευθερίας και μάλιστα με πρακτικούς τρόπους, κάτι που σημαίνει ότι η δράση μου πρέπει να αφήνει πίσω μου ίχνη, παραδείγματα ελευθερίας. Δεν είναι το ίδιο με το να αφήνεις ενστάσεις για το ζήτημα της ελευθερίας όπως: Η ελευθερία είναι καλή, πρέπει να πολεμάμε για την ελευθερία και είναι οι άλλοι που πρέπει να δώσουν τις μάχες. Όλα αυτά αξίζουν να πεταχτούν στον κάλαθο των αχρήστων. Πρέπει να κάνεις τα πράγματα να συμβούν, ποτέ να μην εγκαταλείπεις αλλά να επιμένεις, ένα βήμα κάθε φορά. Αυτή είναι η κοινωνική δράση μέσα από την κουλτούρα. Οι κακοί καλλιτέχνες μιλάνε για επαναστάσεις, οι καλοί τις κάνουν."
Grotowski

Σ'αυτήν την εξέγερση που συγκλονίζει τον άνθρωπο και τον κάνει να πει: "Αυτό δεν είναι δυνατόν" υπάρχει ήδη η απελπισμένη βεβαιότητα πως "αυτό" είναι δυνατόν.
Ο μύθος του Σισύφου
Alber Camus

Αυτό το επινοητικό γιατρικό που μας κάνει να αγαπάμε ότι μας συντρίβει και γεννά την ελπίδα σε έναν κόσμο χωρίς διέξοδο, αυτό το απότομο «άλμα» που αλλάζει τα πάντα, είναι το μυστικό της υπαρξιακής επανάστασης και του Κάφκα.

Ο μύθος του Σισύφου

Alber Camus

Σε μερικούς ανθρώπους, η φωτιά της αιωνιότητας που τους καταπίνει είναι αρκετά μεγάλη ώστε να κάψει και την καρδιά αυτών που τους περιστοιχίζουν.

Ο μύθος του Σισύφου
Alber Camus

Ο Σίσυφος βλέπει τότε το βράχο να κατρακυλά σε λίγες στιγμές προς τους πρόποδες του βουνού απ’ όπου θα πρέπει να τον ανεβάσει πάλι στην κορυφή. Ο Σίσυφος με ενδιαφέρει κατά τη διάρκεια αυτής της επιστροφής, αυτής της ανάπαυλας. Ένας άνθρωπος που μοχθεί δίπλα στις πέτρες, πέτρα ήδη και ο ίδιος! Τον βλέπω να ξανακατεβαίνει με σταθερό βήμα προς το ατελείωτο μαρτύριο του. Τούτη η ώρα που επαναλαμβάνεται το ίδιο σίγουρη με τη δυστυχία του, τούτη η ώρα είναι η ώρα της συνείδησης. Σε καθεμιά απ’ αυτές τις στιγμές που αφήνει την κορυφή και βουλιάζει στις φωλιές των θεών, είναι ανώτερος της μοίρας του. Είναι πιο δυνατός από το βράχο του.

Ο μύθος του Σισύφου

Alber Camus

Φαντάζομαι πάλι τον Σίσυφο να επιστρέφει προς το βράχο του και την οδύνη να αρχίζει. Όταν οι εικόνες της Γης παραμένουν πολύ έντονες στη μνήμη, όταν το κάλεσμα της ευτυχίας γίνεται πολύ επιτακτικό, στην καρδιά του ανθρώπου γίνεται θλίψη: είναι η νίκη του βράχου, είναι ο ίδιος ο βράχος. Η απέραντη απόγνωση είναι αβάσταχτη. Είναι οι νύχτες μας στη Γεσθημανή. Μα οι συντριπτικές αλήθειες χάνονται όταν αναγνωρίζονται.

Ο μύθος του Σισύφου

Alber Camus

Ένας όμως κόσμος υπάρχει. Η ευτυχία και το παράλογο είναι δυο παιδιά της ίδιας γης. Είναι αχώριστα. Το συναίσθημα του παράλογου γεννιέται από την ευτυχία. "Κρίνω ότι όλα είναι καλά", λέει ο Οιδίπους και τα λόγια αυτά είναι ιερά. Αντηχούν στο άγριο και πεπερασμένο σύμπαν του ανθρώπου. Του μαθαίνουν ότι δεν εξαντλήθηκαν όλα, δεν έχουν εξαντληθεί. Διώχνουν από τούτο τον κόσμο έναν Θεό που παρεισέφρησε ανικανοποίητος και που αρέσκεται σε ανώφελους πόνους. Καθιστά τη μοίρα μια ανθρώπινη υπόθεση που πρέπει να ρυθμίζεται από τον άνθρωπο και μόνο. Όλη η βουβή χαρά του Σισύφου βρίσκεται εδώ. Η μοίρα του του ανήκει. Ο βράχος του είναι δικός του.

Ο μύθος του Σισύφου

Alber Camus

Αφήνω το Σίσυφο στους πρόποδες του βουνού! Πάντα ξαναβρίσκει κανείς το φορτίο του. Αλλά ο Σίσυφος διδάσκει την ύψιστη πίστη που αρνείται τους θεούς και σηκώνει τους βράχους. Κι εκείνος επίσης κρίνει ότι όλα είναι καλά. Τούτο το σύμπαν, το αδέσποτο στο εξής, δεν του φαίνεται άγονο ούτε ασήμαντο. Κάθε κόκκος αυτής της πέτρας, κάθε ορυκτό θραύσμα αυτού του πλημμυρισμένου από νύχτα βουνού, σχηματίζει από μόνο του έναν κόσμο. Ο αγώνας και μόνο προς την κορυφή αρκεί για να γεμίσει την ανθρώπινη καρδιά. Πρέπει να φανταστούμε το Σίσυφο ευτυχισμένο.

Ο μύθος του Σισύφου
Alber Camus

Φανταζόμασταν εμείς τότε πως θα χτίζαμε έναν τελείως καινούριο κόσμο. Ξεθεωνόμασταν στη δουλειά, αλλά την πηγή δε γίνεται να την οργανώσεις. Ή αναβλύζει ή δεν υπάρχει.
Το αστείο
Μίλαν Κούντερα

Κρατούσα τη ζωή της στα χέρια μου. Η ευτυχία της κρεμόταν από μένα. Κι εγώ το έβαλα στα πόδια. Κανένας δεν της είχε κάνει ποτέ τόσο κακό όσο εγώ.
Το αστείο
Μίλαν Κούντερα

Ένας άνθρωπος που πάει πέρα δόθε στην ακτή και κουνάει ψηλά με μανία ένα φανάρι μπορεί να είναι παράφρων. Αλλά τη νύχτα, όταν τα κύματα χτυπάνε μια ακυβέρνητη βάρκα, ο ίδιος άνθρωπος είναι σωτήρας. Καμία πράξη δεν είναι καλή ή κακή από μόνη της. Μόνο η θέση της στην τάξη των πραγμάτων την κάνει καλή ή κακή.
Το αστείο
Μίλαν Κούντερα

Βρίσκομαι σε ένα άδειο δωμάτιο. Κι έχω την αίσθηση ότι ο Λουντβιχ ακριβώς με διέταξε να μείνω μόνος. Γιατί στη μοναξιά σε καταδικάζουν οι φίλοι σου και όχι οι εχθροί σου.
Το αστείο
Μίλαν Κούντερα

Όλες οι βασικές καταστάσεις της ζωής μας έρχονται μόνο μια φορά, χωρίς επιστροφή. Για να γίνει άνθρωπος ο άνθρωπος, πρέπει να έχει απόλυτη συνείδηση της μη επιστροφής. Να μην κάνει ζαβολιές. Να μην κάνει πως δεν ξέρει τίποτα γι' αυτό. Ο σημερινός άνθρωπος προσπαθεί να παρακάμψει όλες τις σημαντικές στιγμές που δεν έχουν επιστροφή και να περάσει έτσι ανέξοδα από τη γέννηση στο θάνατο.
Το αστείο
Μίλαν Κούντερα

Λόγια απατηλά δε σας πιστεύω, εγώ πιστεύω τη σιωπή
Πάνω και από την ομορφιά πάνω από το καθετί
Γιορτή για κείνους που συνεννοούνται σιωπηλά.
Το αστείο
Μίλαν Κούντερα

Αυτή η κατανόηση δε βασιζόταν σε εμπειρίες ή γνώσεις, ή στην ικανότητα να συζητάει ένα πρόβλημα και να δίνει μια συμβουλή αλλά στη δεκτικότητα με την οποία με άκουγε.
Το αστείο
Μίλαν Κούντερα

Θλίψη που ξαφνικά διαπίστωνα ότι οι ιστορίες που μόλις είχα ζήσει δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, δεν τις είχα επιλέξει εγώ από κάποια υπερβολή ή καπρίτσι, από έντονη λαχτάρα να γνωρίσω τα πάντα, να ζήσω τα πάντα, αλλά είχαν γίνει βασική και συνηθησμένη κατάσταση της ζωής μου. Δεν αποτελούσαν έκφραση της ελευθερίας μου αλλα της υποταγής μου, των ορίων μου, της καταδίκης μου. Ένιωσα την ψυχή μου να ζαρώνει, να κάνει πίσω, και μ' έπιασε τρόμος στη σκέψη ότι δε θα μπορέσει να δραπετεύσει απ' αυτόν τον κλοιό.
Το αστείο
Μίλαν Κούντερα

Το μόνο που μου απέμενε ήταν ν' αρχίσω να υπάρχω, ακόμα και μέσα μου βαθιά, σ' εκείνη την πραγματικότητα όπου είχα βρεθεί οριστικά και αμετάκλητα.
Το αστείο
Μίλαν Κούντερα

Όταν παίζει η μουσική, εμείς ακούμε τη μελωδία και ξεχνάμε πως πρόκειται για μια από τις μορφές του χρόνου. Σωπαίνει η ορχήστρα, και τότε ακούμε το χρόνο, τον ίδιο το χρόνο. Εγώ ζούσα σε παύση.
Το αστείο
Μίλαν Κούντερα

Αν προδίδαμε ο ένας τον άλλο, θα προδίδαμε κι όλους αυτούς που γιορτάζουν το γάμο αυτό μαζί μας, θα προδίδαμε αυτή τη συγκέντρωση στην Πλατεία της Παλιάς Πόλης και τον Τολιάτι, σήμερα μου έρχεται να βάλω τα γέλια όταν σκέφτομαι πόσα προδώσαμε εντέλει.
Το αστείο
Μίλαν Κούντερα

Αντίθετα, ο κίνδυνος βρίσκεται στην κρίσιμη στιγμή που προηγείται του άλματος. Να μπορείς να κρατηθείς σε τούτη την κόψη που προκαλεί ίλιγγο, να η αξιοπρέπεια, όλα τ' άλλα είναι τεχνάσματα.
Ο μύθος του Σισύφου
Alber Camus

Υπάρχει ένα έκδηλο γεγονός που θεωρείται απόλυτα ηθικό: ένας άνθρωπος γίνεται πάντα λεία των αληθειών του. Μόλις τις αναγνωρίσει δε μπορεί πια ν' απομακρυνθεί από αυτές.
Ο μύθος του Σισύφου
Alber Camus

Ο αγώνας προϋποθέτει την ολοκληρωτική απουσία ελπίδας (που δεν έχει να καμία σχέση με την απελπισία), τη διαρκή άρνηση (που δεν πρέπει να συγχέουμε με την παραίτηση) και τη συνειδητή έλλειψη ικανοποίησης (που δεν πρέπει να συσχετίζουμε με τη νεανική ανησυχία). Οτιδήποτε αναιρεί, εξαφανίζει ή αφαιρεί αυτές τις απαιτήσεις καταστρέφει το παράλογο και υποβαθμίζει τη στάση μας. Το παράλογο αποκτά νόημα μόνο όταν δε συναινούμε σε αυτό.
Ο μύθος του Σισύφου
Alber Camus

Το να ζεις κάτω από τούτο τον αποπνικτικό ουρανό επιβάλλει ότι πρέπει να φύγεις ή να μείνεις. Χρειάζεται να ξέρεις πως να φύγεις, στην πρώτη περίπτωση, και για ποιο λόγο να μείνεις στη δεύτερη.
Ο μύθος του Σισύφου
Alber Camus

Σ' αυτό το σημείο της προσπάθειας του, ο άνθρωπος βρίσκεται μπροστά στο ανορθολογικό. Νιώθει μέσα του τον πόθο της ευτυχίας και της λογικής. Το παράλογο γεννιέται από την αντιπαράθεση του ανθρώπινου καλέσματος και της παράλογης σιωπής του κόσμου.
Ο μύθος του Σισύφου
Alber Camus

Μπορώ να σχεδιάσω μία μία όλες τις μορφές που μπορεί να πάρει, και όλες εκείνες που του έδωσαν, της μόρφωσης, της καταγωγής, της φλόγας ή της σιωπής, του μεγαλείου ή της ποταπότητας. Αλλά οι μορφές δεν αθροίζονται. Ακόμα και αυτή., η δική μου καρδιά, θα παραμείνει για μένα παντοτινά απροσδιόριστη.
Ο μύθος του Σισύφου
Alber Camus

Υπάρχει πάντα μια σταθερή διαφορά ανάμεσα σε αυτό που πιστεύουμε ότι ξέρουμε και σ' εκείνο που πραγματικά ξέρουμε. Μια πρακτική συγκατάθεση και προσποιητή άγνοια που μας κάνει να ζούμε με ιδέες τις οποίες, αν πραγματικά τις νοιώθαμε βαθιά μέσα μας, θα αναστάτωναν ολάκερη τη ζωή μας. Όσο το πνεύμα σιωπά στον ακίνητο κόσμο των ελπίδων του, τα πάντα αντανακλώνται και εστιάζονται στην ενότητα της νοσταλγίας του. Μα με την πρώτη κίνηση του αυτός ο κόσμος ραγίζει και καταρρέει: άπειρα θραύσματα που λαμπυρίζουν προσφέρονται στη γνώση. Δε θα μπορέσουμε ποτέ πια να φτιάξουμε τη γνωστή και ήρεμη επιφάνεια του που θα γαλήνευε τις καρδιές μας.
Ο μύθος του Σισύφου
Alber Camus

Όσα λογοπαίγνια και ακροβατικούς συλλογισμούς κι αν κάνουμε, "καταλαβαίνω" σημαίνει πάνω απ' όλα "ενοποιώ". Όσο κι αν εξελίσσετε ο βαθύς πόθος του πνεύματος, συναντιέται τελικά με το ασυνείδητο συναίσθημα του ανθρώπου μπροστά στον κόσμο του: απαίτηση για οικειότητα, δίψα για σαφήνεια. Έτσι "καταλαβαίνω" σημαίνει περιορίζω στο ανθρώπινο, σημαδεύω με τη σφραγίδα μου.
Ο μύθος του Σισύφου
Alber Camus

Τα καλυμμένα από τη συνήθεια σκηνικά ξαναγίνονται αυτό που ήταν ουσιαστικά. Απομακρύνονται από κοντά μας. Έτσι ακριβώς όπως έρχονται μέρες όπου, πίσω από το οικείο πρόσωπο μιας γυναίκας, βρίσκουμε μια ξένη στη θέση εκείνης που αγαπήσαμε μήνες ή χρόνια πρίν.
Ο μύθος του Σισύφου
Alber Camus

Μα φτάνει η μέρα που ο άνθρωπος διαπιστώνει ή λέει ότι είναι τριάντα χρονών. Επιβεβαιώνει έτσι τη νιότη του. Την ίδια όμως στιγμή συγκρίνει τον εαυτό του με το χρόνο. Παίρνει θέση σε αυτόν. Αναγνωρίζει ότι βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή και παραδέχεται ότι πρέπει να την περάσει. Ανήκει στο χρόνο, και με τη φρίκη που τον κυριεύει, αναγνωρίζει σε αυτόν τον χειρότερο εχθρό του. Το αύριο ευχόταν το αύριο, όταν όλο του το είναι θα έπρεπε να το αρνηθεί. Αυτή η επανάσταση της σάρκας είναι το παράλογο.
Ο μύθος του Σισύφου
Alber Camus

Κάποια φορά, τα σκηνικά καταρρέουν. Ξύπνημα, τραμ, τέσσερις ώρες δουλειά στο γραφείο ή στο εργοστάσιο, φαγητό, τραμ, τέσσερις ώρες δουλειάς, φαγητό, ύπνος και, Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο με τον ίδιο ρυθμό, αυτός ο κύκλος επαναλαμβάνεται εύκολα τις περισσότερες φορές. Μια μέρα όμως ακούγεται το "γιατί" κι όλα αρχίζουν μέσα σε τούτη την κούραση που σχηματίζεται από έκπληξη. "Αρχίζουν" αυτό είναι σημαντικό. Η κούραση βρίσκεται στο τέρμα των πράξεων μιας μηχανικής ζωής, μα δίνει συνάμα το έναυσμα για την κίνηση της συνείδησης. Την ξυπνά και προκαλεί τη συνέχεια. Η συνέχεια είναι η ασυνείδητη επιστροφή στην αλυσίδα του καθημερινού ή η οριστική αφύπνιση. Γιατί όλα ξεκινούν με τη συνείδηση και τίποτα δεν αξίζει χωρίς τη διαμεσολάβηση της.
Ο μύθος του Σισύφου
Alber Camus

Όλες οι μεγάλες πράξεις και όλες οι μεγάλες σκέψεις ξεκινούν από κάτι ασήμαντο. Τα μεγάλα έργα γεννιούνται συχνά στη στροφή ενός δρόμου ή στον προθάλαμο ενός εστιατορίου.
Ο μύθος του Σισύφου
Alber Camus

Πιθανόν να αληθεύει ότι ένας άνθρωπος παραμένει για μας παντοτινά άγνωστος κι ότι υπάρχει πάντα σε αυτόν κάτι το ασύλληπτο που μας διαφεύγει. Αλλά πρακτικά γνωρίζω τους ανθρώπους και τους αναγνωρίζω από τη συμπεριφορά τους, από το σύνολο των πράξεων τους, από τις συνέπειες που το πέρασμα τους επιφέρει στη ζωή.
Ο μύθος του Σισύφου
Alber Camus

Όπως τα μεγάλα έργα έτσι και τα βαθιά συναισθήματα φανερώνουν πάντα περισσότερα από εκείνα που ενσυνείδητα εκφράζουν.
Ο μύθος του Σισύφου
Alber Camus

Είναι πάντα απλό να σκέφτεσαι λογικά. Μα είναι σχεδόν αδύνατο να σκέφτεσαι λογικά ως το τέλος. Μήπως ο παράλογος χαρακτήρας της ύπαρξης μας εξαναγκάζει να αποδράσουμε μέσω της ελπίδας;
Ο μύθος του Σισύφου
Alber Camus

Το να μην παίρνει κανείς το τραγικό στα σοβάρα δεν πειράζει και τόσο, μα αυτό καταλήγει να κρίνει τον εν λόγω άνθρωπο.
Ο μύθος του Σισύφου
Alber Camus

Βλέπω ότι πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν γιατί πιστεύουν πως η ζωή δεν αξίζει τον κόπο να τη ζει κανείς. Παραδόξως, βλέπω άλλους να σκοτώνονται για ιδέες ή αυταπάτες που τους παρέχουν ένα λόγο για να ζουν (αυτό που θεωρεί κανεις ένα λόγο για να ζήσει αποτελεί συνάμα και έναν εξαίρετο λόγο για να πεθάνει).
Ο μύθος του Σισύφου
Alber Camus

Το να σκοτωθείς εκούσια σημαίνει, κατά μία έννοια, όπως και στο μελόδραμα, ότι ομολογείς κάτι. Ομολογείς ότι νικήθηκες από τη ζωήή ότι δεν την καταλαβαίνεις.
Ο μύθος του Σισύφου
Alber Camus

Αν κάποιος αρχίζει να σκέφτεται, σημαίνει ότι αρχίζει να φθείρεται. [...] Ένας κόσμος που μπορούμε να τον εξηγήσουμε ακόμη και με λανθασμένες δικαιολογίες είναι ένας κόσμος οικείος. Αντίθετα όμως, μέσα σε ένα σύμπαν στερημένο αιφνής από ψευδαισθήσεις και φώτα, ο ανθρωπος αισθάνεται σαν ξένος. Βρίσκεται σε μια εξορία οριστική και μετάκλητη, αφού δεν έχει τις αναμνήσεις μιας χαμένης πατρίδας ούτε την ελπίδα της γης της επαγγελίας. Η διάζευξη του ανθρώπου από τη ζωή του, του ηθοποιού από το σκηνικό του, αυτό ακριβώς είναι το αίσθημα του παραλόγου.
Ο μύθος του Σισύφου
Alber Camus

Θα 'ρθει η ώρα που θα 'σαι τυφλός. Σαν και μένα. Θα 'σαι καθισμένος, κάπου, ένα σβωλαράκι χαμένο μέσα στο κενό, για πάντα, στο σκοτάδι. Σαν και μένα. (Παύση) Θα 'ρθει η ώρα που θα πεις, Είμαι κουρασμένος, ας πάω να καθίσω, και θα πας να καθίσεις. Έπειτα θα πεις, Πεινάω, θα σηκωθώ και θα ετοιμάσω κάτι να φάω. Αλλά δε θα σηκωθείς. Θα πεις, Δεν έκανα καλά που κάθισα, αλλά μια και κάθισα, ας μείνω ακόμα λίγο καθιστός, κι έπειτα σηκώνομαι και ετοιμάζω κάτι να φάω. Αλλά δε θα σηκωθείς και δε θα ετοιμάσεις να φας. (Παύση) Θα κοιτάξεις τον τοίχο για λίγο, κι έπειτα θα πεις, Θα κλείσω τα μάτια μου, ίσως και να κοιμηθώ λιγάκι, μετά θα αισθάνομαι καλύτερα. Και θα τα κλείσεις. Κι όταν τα ξανανοίξεις, δε θα υπάρχει πια τοίχος. (Παύση) Θα σε περιζώνει η απεραντοσύνη του κενού που και όλοι οι νεκροί να ζωντάνευαν από καταβολής κόσμου, πάλι δε θα το γέμιζαν, κι εσύ θα 'σαι σαν το χαλικάκι καταμεσής στη στέπα. (Παύση) Ναι, θα 'ρθει η ώρα που θα καταλάβεις, που θα 'σαι σαν και μένα, μόνο που εσύ δε θα έχεις κανέναν, γιατί δε θα 'χεις σπλαχνιστεί κανέναν και γιατί δε θα υπάρχει πια κανένας να τον σπλαχνιστείς. (Παύση)

Τέλος του παιχνιδιού

Samuel Beckett

ΧΑΜ: Τι κάνει;

ΚΛΟΒ: Κλαίει.

ΧΑΜ: Άρα ζει. (Παύση)

Τέλος του παιχνιδιού

Samuel Beckett

Το τέλος βρίσκεται μες στην αρχή, κι ωστόσο συνεχίζουμε. (Παύση) Θα μπορούσα ίσως να συνεχίσω την ιστορία μου, να την τελειώσω και να αρχίσω μιαν άλλη. (Παύση)

Τέλος του παιχνιδιού

Samuel Beckett

ΧΑΜ: Ξέρεις κάτι; (Παύση) Δεν ήμουν ποτέ παρών.

ΚΛΟΒ: Τυχερός ήσουνα.

ΧΑΜ: Απών, πάντα. Όλα συντελέστηκαν χωρίς εμένα. Δεν ξέρω τι συνέβη. (Παύση) Εσύ ξέρεις τι συνέβη; (Παύση)

ΚΛΟΒ: Όταν η κυρά-Πεγκ σου γύρευε λάδι για το λυχνάρι της κι εσύ την ξαπόστελνες, εκείνη τη στιγμή ήξερες τι συνέβαινε, έτσι; (Παύση) Ξέρεις από τι πέθανε η κυρά-Πεγκ; Από σκοτάδι.

Τέλος του παιχνιδιού

Samuel Beckett

Μου είπαν, Έτσι είναι ο έρωτας, ναι, ναι, πίστεψε με, βλέπεις τι εύκολο που είναι. Μου είπαν, Έτσι είναι η φιλία, ναι, ναι, σε βεβαιώ, δε χρειάζεται να ψάξεις άλλο. Μου είπαν, Εδώ είναι, στάσου, σήκωσε το κεφάλι σου και κοίτα αυτή την ομορφιά. Αυτή την τάξη! Μου είπαν, Έλα τώρα, δεν είσαι δα κανένα ζώο, σκέψου τα αυτά και θα δεις πως όλα γίνονται ξεκάθαρα. Και απλά! Μου είπαν, Όλους αυτούς τους λαβωμένους που πεθαίνουν, με τι επιστημονική φροντίδα τους κοιτάνε. (Παύση) Λέω στον εαυτό μου, Καμιά φορά πρέπει να καταφέρεις να δεινοπαθείς καλύτερα, αν θες να βαρεθούν να σε τιμωρούν - κάποτε. Λέω στον εαυτό μου, Καμιά φορά πρέπει να κάνεις πιο αισθητή την παρουσία σου, αν θες να σε αφήσουν να φύγεις - κάποτε. Μα νιώθω πολύ γέρος, και πολύ απόμακρος, για να μπορέσω να αλλάξω συνήθειες. Δε θα τελειώσει λοιπόν ποτέ, δε θα φύγω ποτέ.

Τέλος του παιχνιδιού

Samuel Beckett

Στιγμές άδειες, και τώρα και πάντα, να όμως που αθροίζονται, κι ο λογαριασμός κλείνει, η ιστορία τελειώνει.

Τέλος του παιχνιδιού

Samuel Beckett

ΚΑΜΙΕ: Το αδιάβροχο, δεν το ξεφορτωνόμαστε; Τι μας χρειάζεται;

ΜΕΡΣΙΕ: Αναχαιτίζει τη δροσιά της βροχής.

ΚΑΜΙΕ: Θες τη γνώμη μου, καθαρά και τίμια; Αυτός που το φοράει είναι εξίσου θλιβερός, από σωματικής όσο και ηθικής απόψεως, από αυτόν που δεν το φοράει.

ΜΕΡΣΙΕ: Θα ήθελα να το εκσφενδονίσω. Δεν αφήσαμε τίποτα στις τσέπες; ή όχι;

ΚΑΜΙΕ: Τρυπημένα εισιτήρια κάθε είδους, καμένα σπίρτα, αποκόμματα εφημερίδων φέροντα στο περιθώριο τα σβησμένα ίχνη αμετάκλητων ραντεβού, το κλασσικό υπόλειμμα μολυβιού με σπασμένη μύτη, κομμάτια χρησιμοποιημένο χαρτί, μερικά πορώδη προφυλακτικά, σκόνη. Κοντολογίς τη ζωή.

ΜΕΡΣΙΕ: Τίποτα που θα χρειαστούμε;

ΚΑΜΙΕ: Δεν άκουσες τι είπα; Τη ζωή. Αυτό που αναζητούμε δεν βρίσκεται κατ' ανάγκην πέρα από το υπερπέραν. Ας είναι λοιπόν το σύνθημα μας.

Μερσιέ και Καμιέ

Samuel Beckett

Και στο μεταξύ όλα είναι ακουστά, κάθε σπόρος του κεχριού που πέφτει, κοιτάζεις πίσω και να, εκεί είσαι, μέρα με τη μέρα λίγο κοντύτερα. Η χαρά με κουταλάκια αλάτι, σαν νερό, όταν εσύ πεθαίνεις από δίψα, και μια ωραία μικρή αγωνία με ομοιοπαθητικές δόσεις, τι άλλο θες; Μια καρδιά στη θέση της καρδιάς; Έλα τώρα, έλα. Αλλά αντιθέτως, ρώτα τον διαβάτη από που πάνε και θα σε πάρει από το χέρι και θα σε οδηγήσει, περνώντας από γραφικά τοπία, στο ακριβές μέρος. Είναι μια μεγάλη γκρίζα καζάρμα, μισοτελειωμένη, ανεπίδεκτη ολοκλήρωσης, με δυο πόρτες, για αυτούς που μπαίνουν και αυτούς που βγαίνουν, και στα παράθυρα πρόσωπα που κοιτάζουν έξω ερευνητικά. Τα 'θελες και τα 'παθες.

Μερσιέ και Καμιέ

Samuel Beckett

Ομολογουμένως χρειάζεται δύναμη για να είσαι με τον Καμιέ, όχι λιγότερη απ' όσο χρειάζεται για να είσαι με το Μερσιέ, αλλά σαφώς λιγότερη απ' όση χρειάζεται για τη φρίκη του μονολόγου.

Μερσιέ και Καμιέ

Samuel Beckett

ΚΑΜΙΕ: Αν δεν έχουμε να πούμε τίποτα, ας μη μιλάμε.

ΜΕΡΣΙΕ: Έχουμε πολλά να πούμε.

ΚΑΜΙΕ: Τότε γιατί δεν τα λέμε;

ΜΕΡΣΙΕ: Δεν μπορούμε.

ΚΑΜΙΕ: Τότε ας σωπάσουμε.

ΜΕΡΣΙΕ: Προσπαθούμε.

Μερσιέ και Καμιέ

Samuel Beckett

Είμαστε κατάφορτοι πραγμάτων και καταστάσεων που δε χωράνε σε χοντρό άτομο. Όθεν αναμφίβολα η μακάρια αίσθηση που έχουμε ότι τίποτα, δεν μπορεί να γίνει τίποτα, δεν μπορεί να ειπωθεί τίποτα. Διότι ο άνθρωπος κουράζεται στο τέλος να παλεύει να σβήσει τη δίψα του με τη μάνικα του πυροσβέστη και να βλέπει τα λιανοκέρια που του απόμειναν, το ένα μετά το άλλο, να λιώνουν στη φλόγα του καμινευτικού αυλού. Κι έτσι παραδίδεται μια για πάντα στη δίψα στο σκοτάδι.

Μερσιέ και Καμιέ

Samuel Beckett

Θα σπαταλήσουμε ότι λίγο μας απομένει στην ανία της φυγής και στα όνειρα σωτηρίας; Δεν σκέφτεσαι, όπως εγώ, πως θα μπορούσες να προσαρμοστείς στην ιδέα αυτής της παράλογης τιμωρίας και να περιμένεις ήρεμα τον εκτελεστή που θα έρθει να την επικυρώσει;

Μερσιέ και Καμιέ

Samuel Beckett

Εδώ θα άρμοζε να δοθεί τέλος. Άλλωστε είναι το τέλος. Αλλά υπάρχει ακόμη μέρα, η μία μέρα μετά την άλλη, η άλλη ζωή σε όλη τη ζωή, η σκόνη όλων όσων είναι νεκρά και θαμμένα, αλλά σηκώνονται, στριφογυρίζουν, ηρεμούν, θάβονται ξανά.

Μερσιέ και Καμιέ

Samuel Beckett

Διότι είναι περιττό να λεχθεί ότι κατευθύνονται στην πόλη, όπως πάντα όταν την εγκαταλείπουν, όπως μετά από πολλούς μάταιους υπολογισμούς γυρίζεις ξανά στα δεδομένα. Η νύχτα δεν άλλαξε τίποτα, είναι μόνο το καπάκι του απόπατου.

Μερσιέ και Καμιέ

Samuel Beckett

Το να υποκύπτεις στο ακαταμάχητο είναι συνήθεια που την αποκτά κανείς όταν συναναστρέφεται θεμελιώδεις αρχές.

Μερσιέ και Καμιέ

Samuel Beckett

Παίρνει λίγο χρόνο να καταλάβεις λίγο-πολύ τι συνέβη. Είναι η μόνη σου δικαιολογία, η καλύτερη ούτως ή άλλως. Αρκετή για να κάνουμε άλλη μια απόπειρα, άλλη μια προσπάθεια να σηκωθούμε, να ντυθούμε, να φάμε, να αφοδεύσουμε, να ξεντυθούμε, να ξαπλώσουμε, και τα λοιπά, όλα εκείνα που είναι τόσο κουραστικό να τα αναφέρουμε ένα-ένα, τελικά πολύ κουραστικό, όλα εκείνα που πρέπει να κάνουμε και να υποστούμε.

Βέβαια είναι κουραστικό, σε απορροφά πλήρως, δεν έχεις καθόλου το χρόνο να κάνεις ένα καλό γυάλισμα στην ψυχή σου, αλλά δεν μπορείς να τα έχεις όλα, το σώμα κομμάτια, το μυαλό γδαρμένο ζωντανό, και τον αρχαίο πυρήνα όπως στις μέρες της αθωότητας, πριν από το πέσιμο, ναι, είναι γεγονός, δεν έχεις χρόνο για αιωνιότητα.

Και μετά; Αυτό ήταν όλο, ευχαριστώ. Ο λογαριασμός.

Μερσιέ και Καμιέ

Samuel Beckett

Να πάτε στην εξοχή να κάνετε περίπατο, είπε ο αστυφύλακας. Το δοκιμάσαμε επανειλημμένως. Αλλά με το που θα δουν πράσινο, θολώνει το μάτι τους. Περίεργο δεν είναι; Είναι οι βιτρίνες, το τσιμέντο, η άσφαλτος, οι φωτεινές επιγραφές, οι πορτοφολάδες, οι μπάτσοι, τα μπουρδέλα, όλα αυτά τους ηρεμούν και τους προδιαθέτουν για έναν ελαφρύ ύπνο.

Μερσιέ και Καμιέ

Samuel Beckett

Να γεννιέται κανείς, να γεννιόμαστε χωρίς τίποτα, και να μη θέλουμε τίποτα, μόνο να μας αφήσουν το τίποτα που έχουμε.

Μερσιέ και Καμιέ

Samuel Beckett

ΚΑΜΙΕ: Μου λείπει το μπαστούνι μου, ήταν του πατέρα μου.

ΜΕΡΣΙΕ: Ποτέ δε σε άκουσα να μιλάς γι' αυτό.

ΚΑΜΙΕ: Εδώ που τα λέμε μιλούσαμε για όλα εκτός από τον εαυτό μας.

ΜΕΡΣΙΕ: Δεν το καταφέραμε, το παραδέχομαι. Ίσως θα μπορούσαμε-

Μερσιέ και Καμιέ

Samuel Beckett

Μιλάς σα να απαρνιέσαι τις σκιές καθώς και το κακό. Αλλά υπάρχουν και οι σκιές των δέντρων και των ζωντανών πλασμάτων. Μήπως θέλεις ν' απογυμνώσεις όλη τη γήινη σφαίρα, σαρώνοντας από την επιφάνεια της όλα τα δέντρα και όλα τα ζωντανά, μόνο και μόνο επειδή εσύ ζεις με όραμα να απολαύσεις το απόλυτο φως; Είσαι ανόητος. Εμείς οι δυο μιλάμε, όπως πάντα, διαφορετικές γλώσσες, αλλά τα πράγματα για τα οποία μιλάμε δεν αλλάζουν απ' αυτό.

Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα

Μιχαήλ Μπουλκάκοφ

Δε γίνεται διαφορετικά, όποιος αγαπάει πρέπει να μοιράζεται και τη μοίρα εκείνου που αγαπάει, αλλά, Μαργαρίτα, μην ανησυχείτε εδώ. Όλα θα γίνουν δίκαια, πάνω σ' αυτό είναι χτισμένος ο κόσμος.

Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα

Μιχαήλ Μπουλκάκοφ

Η μνήμη του μαίτρ, η ανήσυχη, κατατρυπημένη, από χίλιες βελόνες μνήμη, άρχισε να σβήνει. Κάποιος χάριζε στο μαίτρ την ελευθερία, όπως ο ίδιος μόλις πριν λίγο την είχε παραχωρήσει στον ήρωα του.

Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα

Μιχαήλ Μπουλκάκοφ

Οι κατάλληλες συνθήκες για την ανάπτυξη νοήμονος ζωής θα υπάρξουν μόνο σε κάποιες περιορισμένες στο χώρο και στο χρόνο περιοχές ενός άπειρου -χωρικά και χρονικά- Σύμπαντος. Τα νοήμονα όντα που βρίσκονται σε αυτές τις περιοχές όταν ανακαλύπτουν ότι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της περιοχής τους πληρούν τις κατάλληλες συνθήκες για την ανάπτυξη τους.

Ασθενής ανθρωπική αρχή

Τα νοήμονα όντα θέτουν το ερώτημα: "Γιατί αυτό το Σύμπαν είναι αυτό που είναι;" και η απάντηση είναι απλή: "Αν το Σύμπαν δεν ήταν αυτό που είναι, εμείς δε θα ήμασταν αυτοί που είμαστε, δε θα ήμασταν εδώ για να αναρωτιόμαστε".

Ισχυρή ανθρωπική αρχή

"Καθώς δεν αμφιβάλλετε πως αυτός που τον ανάγκασε η αρρώστια να μη γνωρίσει παρά τις πρώτες φάσεις της ζωής κι ήρθε να τον πάρει στον κόρφο του ο τάφος, είναι ο αναμφισβήτητα ζωντανός. Μάθετε, λοιπόν, πως εκείνος εκεί πέρα που βλέπετε την ύποπτη σιλουέτα του να την κουβαλάει ένα αφηνιασμένο άλογο, παρ' όλο που έζησε πολύ, είναι ο μόνος πραγματικός νεκρός".

Τα Άσματα του Μαλντορόρ

Λωτρεαμόν

Χαίρε, γέροντα, και φέρνε με στο νου σου αν τύχει και με διάβασες. Κι εσύ, νέε άνθρωπε, μην απελπίζεσαι καθόλου, γιατί μέσα στο ξωτικό, παρά την αντίθετη γνώμη σου γι' αυτό, έχεις ένα φίλο.

Τα Άσματα του Μαλντορόρ

Λωτρεαμόν

Όμως εγώ, πολλές φορές έχω αναρωτηθεί, ποιό βάθος είναι απ' τα δυό να είναι το απρόσμετρο: το βάθος του ωκεανού ή της καρδιάς του ανθρώπου! Μάλιστα, ποιό απ' τα δύο είναι το πιο βαθύ κι αδιείσδυτο: ο ωκεανός, ή η καρδιά του ανθρώπου;

Τα Άσματα του Μαλντορόρ

Λωτρεαμόν

Γέρο-ωκεανέ, τα διάφορα είδη ψαριών που τρέφεις, δεν ορκίστηκαν ποτέ πως είναι αδέλφια. Το κάθε είδος έχει την ξεχωριστή του τη ζωή. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τον άνθρωπο, μόνο που αυτός δεν έχει τα ίδια ελαφρυντικά. Ένα κομμάτι γης το έχουν καταλάβει τριάντα εκατομμύρια ανθρώπινες ψυχές , κι έχουν σφηνωθεί σαν αγκωνάρια για να το χωρίζουν από τη γης που συνεχίζεται, πιστεύοντας πως είναι υποχρεωμένοι να μην έχουν καμία ανάμειξη στην ύπαρξη του γείτονα τους.

Τα Άσματα του Μαλντορόρ

Λωτρεαμόν

Στη ζωή μου δεν είδα παρά ηλίθιους, με χαρακτηριστικό τους γνώρισμα τους λειψούς ώμους, ν' αποκτηνώνουν τους συνανθρώπους τους και να διαφθείρουν με κάθε τρόπο τις ψυχές τους. Και το κίνητρο σ' ετούτες τις ενέργειες τους, αυτοί το ονομάζουν: δόξα. Βλέποντας αυτά, θέλησα να γελάσω με τον τρόπο που γελάν κι άλλοι, μα, από έλλειψη συνήθειας, αυτό το αλλόκοτο μαϊμούδιασμα, στάθηκε αδύνατο.

Τα Άσματα του Μαλντορόρ

Λωτρεαμόν

Κι αφού κοιτάξει και ξανακοιτάξει ολόγυρα σαν πρώτος που είναι (γιατί μόνο αυτός έχει το προνόμιο να δείχνει τα φτερά της ουράς του στους άλλους γερανούς) με φρόνηση πολύ κάνει τις μανούβρες του σαν άξιος καπετάνιος. Το πουλί δεν είναι βλάκας. Κάνοντας έτσι ακολουθεί έναν άλλο δρόμο, πιο ασφαλή, τον δρόμο της σκέψης.

Τα Άσματα του Μαλντορόρ

Λωτρεαμόν

Οι μεγαλοφυείς άνθρωποι είναι κοντά στην τρέλα. Μόνο από την τεντωμένη χορδή μπορούμε να βγάζουμε μαγικούς, αρμονικούς ήχους, αλλά ταυτόχρονα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή ρισκάρουμε να σπάσει η χορδή.

Μ. Αντοκόλσκι

Στην χώρα των ηλιθίων ο μεγαλοφυΐης γίνεται θεός, όλοι μπροστά του υποκλίνονται και κανένας δεν τον ακολουθεί.

Μπ Σω

Μεγαλοφυΐα – άνθρωπος ικανός να λύσει προβλήματα, για την ύπαρξη των οποίον εσείς δεν είχατε γνωρίσει, με τον τρόπο που εσείς δεν έχετε καταλάβει.

Φ. Κέρναν

Η μεγαλοφυΐα βαδίζει μπροστά από το χρόνο του, ο έξυπνος τον ακολουθεί, ο πονηρός προσπαθεί να τον εκμεταλλευτεί, ο ανόητος κλείνει τον δρόμο του και τον εμποδίζει.

Ε. Μπαουερνφέλντ

Τα πανεπιστήμια απεχθάνονται τις μεγαλοφυΐες, ακριβώς όπως τα μοναστήρια απεχθάνονται τους αγίους.

Ρ. Έμερσον

Χιλιάδες ταλέντα μιλάνε και περιγράφουν αυτά που έχει η εποχή μας, αλλά μόνο η μεγαλοφυΐα γεννάει εκείνο που δεν έχει και χρειάζεται ο αιώνας μας.

Ε. Γκέιμπελ

Όταν πάνω στη γη εμφανίζεται μια μεγαλοφυΐα αναγνωρίζεται από το ποσοστό των ξεροκέφαλων που ενώνονται για να τον πολεμήσουν.

Τζ. Σουίφτ

Η μεγαλοφυΐα σε σχέση με τα άλλα προτερήματα, είναι ο άνθρακας σε σχέση με τους πολύτιμους λίθους. Έχει το δικό του φως, ενώ οι άλλοι αντανακλούν δανεικό.

Α. Σοπενάουερ

Γι' αυτό το πάθος της χαρτοπαιξίας είναι ασώπαστοκαι ακόρεστο, γιατί μένει ανικανοποίητο πάντα. Πάντα υπόσχεται την ικανοποίηση μα ποτέ δεν την παρέχει.

Ο Παίκτης

Φ. Ντοστογιέφσκι

Παίζεις για την έξαρση της στιγμής, για το πλήθος που σε κοιτάει, για την αναγνώριση, γιατί (νομίζεις ότι) μπορείς να κερδίσεις, όχι μόνο για τα χρήματα. Χάνεις, θέλεις να πάρεις τα λεφτά σου πίσω. Κερδίζεις, το εύκολο χρήμα το χάνεις, το ξοδεύεις, το πετάς και το κακό είναι πως πιστεύεις ότι μπορείς να το πάρεις πίσω με την ίδια ευκολία. Τόσο που θα χάσεις ότι έχεις.

Α.Π.

"Καταλαβαίνετε τάχα ευγενέστατε κύριε τι σημαίνει να μην έχεις να πας πουθενά;"

Μαρμελάντοβ

[...]

"Διότι πρέπει ο κάθε άνθρωπος κάπου να μπορεί να πάει. Οπουδήποτε."

Ρασκόλνικοβ

Έγκλημα και Τιμωρία

Φ. Ντοστογιέφσκι

"Το σπουδαιότερο δεν είναι ο χρόνος, είναι ο εσωτερικός σας κόσμος. Γίνεται ήλιος και θα σας δουν όλοι. Ο ήλιος πριν από όλα πρέπει να είναι ήλιος."

Πορφύρης Πέτροβιτς

Έγκλημα και Τιμωρία

Φ. Ντοστογιέφσκι

Η ηδονή του ταξιδιού για την Ιθάκη, όταν θα φτάσεις στην Ιθάκη, το θέλγητρο της χάθηκε. Ξέρεις πολύ καλά οι Ιθάκες τι σημαίνουν.

Οδ. Ελύτης

Πλάθεις κάτι, το γεννάς, και τη στιγμή που τελειώνεις αποκτά τη δική του υπόσταση, το δικό του εκτόπισμα στο γίγνεσθαι και απλά είναι. Δεν το ορίζεις. Ακόμα και αυτό που γράφω ξέρω πως θα το διαβάσω μετά και μπορεί να μην το αναγνωρίσω. Θα πάρει το δρόμο του. Θα μοιράζει ανεύθυνα στον καθένα διαφορετικά νοήματα και ερμηνείες άσχετα με το τι αισθάνομαι και τι σκέφτομαι.

Ημερολόγιο ενός Ανθρώπου

Α.Π.

Συλλαμβάνεις μια έννοια, προσεγγίζεις μια αλήθεια και προσπαθείς να την συμπυκνώσεις πίσω από μια λέξη, πίσω από ένα σύμβολο. Ξεγελάς την ανάγκη σου για κατανόηση και αρκείσαι στην ψευδαίσθηση που σου προσφέρει η ταμπέλα που του περνάς. Είναι εύκολο να συσπειρώσεις την μάζα σε ένα σύμβολο, δε χρειάζεται να συστρατευτούν πίσω από την αλήθεια. Αγάπη. Ύπαρξη. Και φτάνουν να σκοτώνουν για την Αγάπη. Φτάνουν να καταργούν τη φυσική ροπή χάριν της Ύπαρξης.

Ημερολόγιο ενός Ανθρώπου

Α.Π.

Ελευθερία είναι η δυνατότητα επιλογής. Η επιλογή είναι ο εκούσιος περιορισμός της ελευθερίας.

Α.Π.

Η ελευθερία αναφέρεται στην δυνατότητα διαφορετικών ανθρώπων να κάνουν διαφορετικές επιλογές. Ο ίδιος άνθρωπος κάτω από τις ίδιες συνθήκες θα έκανε πάντα την ίδια, έστω και αν ίδιες συνθήκες δεν μπορούν να υπάρξουν.

Α.Π.

Είναι καλό να πιστεύεις ότι κάποτε η κυβέρνηση δε θα χρειάζεται να κάνει τίποτα, γιατί όλα θα είναι όπως πρέπει, έστω και αν αυτό δε συμβεί ποτέ.

Α.Π.

Τα νερά του ποταμού τρέχουν ασταμάτητα και όμως είναι πάντα εκεί. Είναι εκεί αιώνια και όμως είναι πάντα φρέσκα.

Σιντάρτα

Herman Hesse

Σκεφτόταν βαθιά, σαν νερό κατέβαινε ως τις ρίζες αυτής της σκέψης, ως εκεί που βρίσκονται οι αιτίες, γιατί σκέψη σημαίνει να γνωρίζεις τις αιτίες, έτσι του φαινόταν, και μόνο με αυτόν τον τρόπο οι σκέψεις γίνονται γνώσεις και δεν πάνε χαμένες, αλλά αποκτούν σημασία και ακτινοβολούν το περιεχόμενο τους.

Σιντάρτα

Herman Hesse

Ο ποταμός είναι την ίδια στιγμή παντού, στις πηγές και την εκβολή, στον καταρράκτη, στο πέρασμα στο στρόβυλο, στη θάλασσα, στην οροσειρά, παντού την ίδια στιγμή και πως μόνο το παρόν υπάρχει γι' αυτόν και όχι η σκιά του μέλλοντος.

Σιντάρτα

Herman Hesse

Είμαστε μόνοι, αλλά και άλλοι μοιράζονται την ίδια μοναξιά.

Ν. Λυγερός

Η λήθη είναι που πρέπει να φοβόμαστε. Ο θάνατος είναι φυσιολογικός, η λήθη είναι απάνθρωπη.

Ν. Λυγερός

Διότι όποιος ξεχνά το παρελθόν είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει.

Ν. Λυγερός

Η ιστορία είναι θεματοφύλακας μεγάλων πράξεων, μάρτυρας του παρελθόντος, παράδειγμα και διδάσκαλος για το παρόν και μεγάλος σύμβουλος για το μέλλον.

Θερβάντες

Η επιλογή ενέχει κόπο. Όταν δε σου δίνουν επιλογές είναι εύκολο γιατί απλά ακολουθείς, χωρίς το κόστος της απόφασης, αλλά δεν παράγεις.

Α.Π.

Ποντάριζαν στην τύχη και η τύχη δεν άνηκε σε κανέναν

Πανούκλα

Alber Camus

Φυσικά κινδυνεύει, όπως και οι άλλοι, αλλά και μαζί με τους άλλους.

Πανούκλα

Alber Camus

Αισθάνομαι μεγαλύτερη αλληλεγγύη προς τους νικημένους παρά προς τους αγίους. Ο ηρωισμός και η αγιότητα δε με συγκινούν. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να είμαι άνθρωπος.

Πανούκλα

Alber Camus

Και η μητέρα μου έτσι ήτανε. Μ' άρεσε σε αυτή η ίδια διακριτική παρουσία, και πάντα λαχταρούσα να την ξαναδώ. Πάνε τώρα οχτώ χρόνια, κι ωστόσο δε μπορώ να πω πως πέθανε. Απλώς η παρουσία της έγινε λίγο πιο διακριτική απ' όσο συνήθως και, όταν γύρισα να την κοιτάξω, δεν ήταν πια εκεί.

Πανούκλα

Alber Camus

Ο Ταρού είχε χάσει το παιχνίδι, όπως έλεγε. Ο Ριέ όμως τι είχε κερδίσει; Το μόνο που είχε κερδίσει ήταν πως γνώρισε την πανούκλα και την θυμόταν, πως γνώρισε τη φιλία και τη θυμόταν, πως γνώριζε τώρα την τρυφερότητα και πρέπει να τη θυμάται. Το μόνο που μπορεί να κερδίσει ο άνθρωπος από το παιχνίδι της πανούκλας και της ζωής είναι η γνώση και η μνήμη. Ίσως αυτό να εννοούσε ο Ταρού όταν έλεγε θέλω να κερδίσω το παιχνίδι.

Πανούκλα

Alber Camus

Όταν ξεσπάει ένας πόλεμος οι άνθρωποι λένε: "Δε θα κρατήσει πολύ, είναι ανοησία". Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ένας πόλεμος είναι ασφαλώς μεγάλη ανοησία, όμως αυτό δεν τον εμποδίζει να κρατήσει πολύ. Η ανοησία είναι πάντοτε ανθεκτική και αυτό θα το διαπιστώναμε αν σταματούσαμε να σκεφτόμαστε συνέχεια τον εαυτό μας.

Πανούκλα

Alber Camus

Ο τελευταίος στην κατάταξη σε μια ουρά με περιορισμούς είναι ο πιο ευνοημένος, γιατί βρίσκεται στο ελάχιστο δυνατό σύστημα που τον περιέχει.

Α.Π.

Ο τελευταίος στην κατάταξη σε μια ουρά με περιορισμούς αποτελεί το κάτω όριο, έχει άμεσο ενδιαφέρον για τα όρια, ενώ με την κατάσταση του τα διαμορφώνει αφού τα αποτελεί.

Α.Π.

Όταν προσπαθείς να κάνεις κάτι και πέφτεις πάνω σε τοίχο είναι απλά για να δείξεις πόσο το θέλεις. Ο τοίχος είναι εκεί για να κρατάει μακριά τους άλλους, όχι εσένα.

The last lecture

Randy Pausch

Όταν κάνεις κάτι και κάποιος σε πιέζει συνέχεια, είναι γιατι ποντάρει σε εσένα. Όταν κάνεις λάθη και κανείς δεν ασχολείται, είναι γιατί σε έχουν ξεγράψει.

The last lecture

Randy Pausch

Είναι σημαντικό να μπορεί ο καθένας να πει, να καταλήξει, να σκεφτεί κάτι το οποίο να υπερβαίνει τους στενούς ορίζοντες της καθημερινότητας και της ρουτίνας του. Αυτό είναι η Σκέψη.

Α.Π.

Εποχή δεν είναι μόνο αυτό που μας δίνεται, αλλά κυρίως αυτό που μένει.

Κ. Αξελός

Τέλος δε σημαίνει αναγκαστηκά απόλυτο σταμάτημα, τέρμα οριστικό, άκρα νεκρική σιγή. Συνεχιζόμενο τέλος μπορεί να σημαίνει τη μεγάλη διάρκεια ενός γίγνεσθαι που δεν έχει πια τίποτα το οριστικό και το καθοριστικό να παρουσιάσει και όπου τα πολυπληθή συμβάντα, πάσης φύσεως, δε δείχνουν κάτι το ριζικά νέο. Σαν να έχουν προταθεί όλα τα πρότυπα φιλοσοφίας, δράσης και τέχνης - που εποχιακά στάθηκαν σημαδιακά - και αυτό γίνεται και μέλει να γίνεται, να αποτελεί συνδιασμούς και εκσυχρονισμούς, μικρές αναγεννήσεις και ανανεώσεις, συνεχείς μεταρρυθμίσεις.

Κ. Αξελός

Είμαστε καταδικασμένοι να έχουμε άγνοια της αρχής και του τέλους.

Κ. Αξελός

Το μέλλον, όπως όλα, δεν παύει να είναι ανοικτό και κλειστό συγχρόνως. Προδιαγράφεται μεν αλλά μένει να παιχτεί.

Κ. Αξελός

Το επίκαιρο είναι πάντα μέρος του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Ότι και να κάνουμε θα υπάρχει πάντα.

Κ. Αξελός

Όλος ο κόσμος θέλει να κερδίσει, όταν αυτό που έχει σημασία, δεν είναι να νικήσεις, αλλά να δώσεις μάχη παίζοντας. Χωρίς γιατί.

Κ. Αξελός

Η καθαρή αναμονή δε συνιστά στάση ανταποκρινόμενη στο επερχόμενο, σ' αυτό μόνον η ενεργός διαθεσιμότητα μπορεί να ανοιχθεί. Αυτή που απαιτεί ένα λέγειν και ένα πράττειν.

Κ. Αξελός

Όσο ο κόσμος θα είναι ένα σύστημα με άγνωστη αρχή και τέλος για τον άνθρωπο, πάντα θα υπάρχει χώρος για ένα Θεό, να καλύπτει την άγνοια μας. Σε κάθε ισχυρό σύστημα είναι πιθανό να υπάρχουν πράγματα που δε γίνεται να αποδειχθούν στα πλαίσια του συστήματος, παρά μόνο από ένα υπερσύστημα που το περιέχει. Κάτι που συμφωνεί και με το θεώρημα μη πληρότητας του Goedel.

Α.Π.

Η ύπαρξη της ανθρωπότητας έχει χρονικό ορίζοντα και το τέλος θα σημάνει αναπόφευκτα όταν δε θα υπάρχει τίποτα άλλο να ανακαλυφθεί, τίποτα άλλο να ειπωθεί. Η σκέψη θα έχει διανύσει όλα τα μονοπάτια και ο σκοπός της θα έχει εκπληρωθεί.

Α.Π.

Κοιμόμουνα, όσο οι άλλοι υπέφεραν; Κοιμάμαι τώρα; Αύριο, όταν θα ξυπνήσω, ή θα νομίζω ότι ξύπνησα, τι να πω για τη σημερινή μέρα; Ότι με τον φίλο μου τον Εστραγκόν, σε αυτό το μέρος, μέχρι τη δύση του ηλίου, περιμέναμε τον Γκοντότ;

[...] (κοιτάζοντας τον Εστραγκόν που κοιμάται)

Και εμένα επίσης κάποιος με κοιτάζει, και για μένα επίσης κάποιος λέει: "Κοιμάται, δεν ξέρει τίποτα, άστον στον ύπνο του."

Vladimir

Waiting for Godot

Samuel Becket

Λένε πως πρέπει να βυθιστούν οι βδελυρές πράξεις

Μέσα στο πηγάδι της λήθης στον τάφο κλεισμένες,

Κι ότι μεσ' απ' τα γραπτά το αναστημένο κακό

Θα μολύνει τα ήθη των επερχόμενων γενεών.

Αλλά η διαστροφή δεν έχει μάνα την επιστήμη,

Μήτε η αρετή είναι κόρη της άγνοιας.

Theodore Agrippa d' Aubigne

Les Tragiques

Το φυτό γκρινιάζει για το παλιό ξεραμένο κλαρί που ακουμπούν πλάι του και για τις παλιές βάτους που το περιβάλλουν. Το ένα όμως το κάνει να φυτρώνει ίσια, και τα άλλα το προστατεύουν από τις κακές συαναστροφές.

Leonardo da Vinci

Η ένοια του ορίζοντα, άμα την εμβαθύνουμε, δείχνει την αδυναμία της να χαρακτηρίσει το άνοιγμα του κόσμου.

Κ. Αξελός

Ο κίνδυνος που αναλαμβάνουμε είναι πλήρης. Αυτό δε μας εμποδίζει, όμως, να είμαστε επίσης συμμέτοχοι και συνένοχοι εκείνου που φυτρώνει ή δε φυτρώνει μες την έρημο.

Κ. Αξελός

Να φθάσεις στην κορυφή ενός βουνού, να σνεχίσεις να ανεβαίνεις, λέει μια κινέζικη παροιμία. Ποιαν ηχώ θα συναντούσε ή δε θα συναντούσε εκείνος που θα επιχειρούσε να συνεχίσει αυτή την ανάβαση;

Κ. Αξελός

Σε ποια γλώσσα να μιλήσουμε επί του προκειμένου; Πως να αφήσουμε και να κάνουμε να ακουστούν τα μη ειπωμένα; Τι είναι αυτό που αναχαιτίζει την εκρηκτική ισχύ του λέγειν και την τεράστια δύναμη αυτού που εγείρεται από το σιωπάν;

Κ. Αξελός

Στην άκρη του ξετυλίγματος - αν υπάρχει άκρη - δε μας περιμένει ούτε η επιτυχία ούτε η αποτυχία. Εκείνο που επιβάλλεται είναι η διαδρομή που έχουμε να διανύσουμε. Με τρόπο εξίσου θριαμβευτικό και αξιοθρήνητο.

Κ. Αξελός

Οι χειρότερες τύψεις είναι για αυτά που μπορούσες να κάνεις και δεν έκανες ή γι' αυτά που άφησες να συμβούν.

Περί Φωτίσεως

Ζοζέ Σαραμάγκου

Δεν υπάρχει μεγαλύτερος σεβασμός από το να κλαίει κανείς για κάποιον που δεν γνώριζε.

Περί Φωτίσεως

Ζοζέ Σαραμάγκου

Την πιο ασφαλή διαφορά ανάμεσα στους ανθρώπους δε θα την βρούμε αν τους χωρίσουμε σε έξυπνους και ηλίθιους, αλλά σε έξυπνους και υπερβολικά έξυπνους. Με τους ηλίθιους κάνουμε πάντα ότι θέλουμε, με τους έξυπνους η λύση είναι να τους θέσουμε στην υπηρεσία μας, ενώ οι υπερβολικά έξυπνοι, ακόμα και αν είναι από τη δική μας πλευρά, είναι εγγενώς επικίνδυνοι, δε μπορούν να κάνουν αλλιώς. Και το περίεργο είναι ότι με τις πράξεις τους μας λένε διαρκώς να προσέχουμε μαζί τους.

Περί Φωτίσεως

Ζοζέ Σαραμάγκου

Όταν γεννιόμαστε, όταν ερχόμαστε σε αυτό τον κόσμο, είναι σαν να κλείνουμε μια συμφωνία για όλη μας τη ζωή, αλλά μπορεί να φτάσει η μέρα που θα αναρωτηθούμε "Ποιός το υπέγραψε αυτό για μένα;"

Περί Φωτίσεως

Ζοζέ Σαραμάγκου

Όπου να' ναι θα ακουστεί το ρεφρέν: αυτό είναι που μ' αρέσει, αυτός ο απότομος τρόπος που ξεπροβάλλει καθώς ένας απόκρημνος βράχος στη θάλασσα. Τούτη τη στιγμή είναι η τζαζ που παίζει, δεν υπάρχει μελωδία, παρά μονάχα νότες, χιλιάδες μικρές δονήσεις. Δεν έχουν σταματημό, μια αδυσώπητη τάξη τις γεννάει και τις καταστρέφει χωρίς ούτε μια στιγμή να τους αφήνει την ευκαιρία να ξαναγίνουν, να υπάρξουν για τον εαυτό τους. Τρέχουν, στριμώχνονται, με χτυπούν στο πέρασμα τους με ένα ξερό χτύπο κι εκμηδενίζονται. Θα' θελα πολύ να τις συγκρατήσω, μα το ξέρω πως αν καταφέρω να πιάσω μία, δε θα απόμενε πια ανάμεσα στα δάχτυλα μου, παρά ένας άθλιος άψυχος ήχος. Πρέπει να παραδεχτώ το θάνατο τους, αυτό το θάνατο, πρέπει ακόμα και να τον θ έ λ ω [...]

Ακόμα λίγα δευτερόλεπτα και η νέγρα θα τραγουδήσει. Αυτό φαίνεται αναπόφευκτο, τόσο έντονη είναι η ανάγκη αυτής της μουσικής: τίποτα δε μπορεί να τη διακόψει, τίποτα που να΄ρχεται από τούτο τον καιρό όπου ο κόσμος είναι ρυμουλκημένος. Θα σταματήσει μονάχη της, με τη σειρά της. Αν αγαπώ αυτή την ωραία φωνή, είναι προπάντων για τούτο: δεν είναι μήτε για τον πλούτο της μήτε για τη θλίψη της, είναι γιατί τούτη τη φωνή είναι γεγονός πως τόσες νότες την προετοίμασαν, από τόσο μακριά, πεθαίνοντας για να γεννηθεί εκείνη.

Κι ωστόσο είμαι ανήσυχος: σχεδόν τίποτα δε χρειάζεται για να σταματήσει ο δίσκος: αν σπάσει το ελατήριο, μια ιδιοτροπία του ξαδέλφου Αδόλφου. Πόσο είναι παράξενο, πόσο είναι συγκινητικό, να' ναι τόσο αμφίβολη αυτή η σκληρότητα. Τίποτα δεν μπορεί να τη διακόψει και το κάθε τι μπορεί να τη θρυμματίσει.

Ναυτία

Ζαν-Πωλ Σαρτρ

Οι μεγάλοι άνθρωποι μιλούν για ιδέες.

Οι μεσαίοι άνθρωποι μιλούν για γεγονότα.

Οι μικροί άνθρωποι μιλούν για τους άλλους.

Πλάτων

Στην αληθινή φιλία δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ του να δώσεις και να πάρεις.

Σωκράτης

Σημάδι του άρχοντα δεν είναι η δύναμη αλλά το ήθος

Σωκράτης

Εκείνος που θέλει να ταρακουνήσει τον κόσμο ας ταρακουνήσει τον εαυτό του.

Σωκράτης

Σοφία είναι να νικούμε τον εαυτό μας, ενώ άγνοια είναι να νικηθούμε από αυτόν.

Σωκράτης

Όπως όσοι βαδίζουν στον ήλιο παρακολουθούνται από την σκιά τους, έτσι και όσοι έχουν μεγάλη δόξα, παρακολουθούνται από τον φθόνο.

Σωκράτης

Κανείς δεν είναι πιο υποδουλωμένος από εκείνους που εσφαλμένα πιστεύουν πως είναι ελεύθεροι

Πλάτων

Δε μπορείς να ανακαλύψεις νέους ωκεανούς αν δεν έχεις το κουράγιο να χάσεις την ακτή από τα μάτια σου

Πλάτων

Για να έχουν νόημα τα επιμέρους στοιχεία, πρέπει να υπάρχουν ολότητες. Το όλον είναι μεγαλύτερο από το σύνολο των μερών του

Πλάτων

Κάνε σήμερα αυτό που οι άλλοι δε θέλουν, για να μπορείς να κάνεις αύριο αυτό που οι άλλοι δε θα μπορούν

Πλάτων

Καμία γνώση που επιβάλλεται με εξαναγκασμό δεν παραμένει μόνιμα στην συνείδηση.

Πλάτων

Πάψε να προσδοκάς και θα έχεις τα πάντα.

Βούδας

Η αξιοπρέπεια δεν έγκειται στο να κατέχει κανείς τιμές αλλά στο να τις αξίζει

Βούδας

Μία από τις επιπτώσεις του να αρνείσαι να συμμετάσχεις στα πολιτικά ζητήματα, είναι ότι καταλήγεις να κυβερνάσαι από κατώτερους

Αριστοτέλης

Οι σοφοί άνθρωποι μιλούν επειδή έχουν κάτι να πουν, οι ανόητοι επειδή πρέπει να πουν κάτι

Αριστοτέλης

Οι ανάξιοι ζουν μονάχα για να τρώνε και να πίνουν ενώ οι άξιοι τρώνε και πίνουν για να ζουν

Αριστοτέλης

Χιλιάδες κεριά μπορούν να αναφτούν από μονάχα ένα κερί και η ζωή αυτού του κεριού δε θα μικρύνει. Η ευτυχία ποτέ δε μειώνεται με το να τη μοιράζεσαι

Αριστοτέλης

Ανακάλυψα κάτι αστείο για τους ανθρώπους: Είναι έτοιμοι να πεθάνουν για μετάλλια και χρωματιστές κορδέλες.

Ναπολέων

Η τέχνη του πολέμου είναι να κερδίζουμε χρόνο όταν έχουμε κατώτερες δυνάμεις.

Ναπολέων

Όταν ο ικανός ηγέτης τελειώσει τη δουλειά του, ο κόσμος λέει ότι όλα έγιναν φυσιολογικά.

Λάο Τσε

Στην Χρυσή εποχή οι κυβερνήτες ήταν άγνωστοι. Στην επόμενη εποχή οι κυβερνήτες ήταν αγαπητοί και σεβαστοί. Μετά ήρθε η εποχή που τους κυβερνήτες τους φοβόντουσαν και τέλος ήρθε η εποχή που τους μισούσαν.

Λάο Τσε

Αφιέρωσε χρόνο για να ακούσεις αυτό που λέγεται χωρίς λόγια, να υπακούσεις το νόμο που είναι πολύ αδιόρατος για να γραφτεί, να λατρέψεις το ασήμαντο και να αγκαλιάσεις το άμορφο.

Λάο Τσε

Το να ξέρεις τους άλλους είναι ευφυΐα. Το να ξέρεις τον εαυτό σου είναι σοφία.Το να κυριαρχείς στους άλλους είναι ισχύς. Το να κυριαρχείς στον εαυτό σου είναι η πραγματική δύναμη.

Λάο Τσε

Δώσε παντού ζωή και τροφή. Ότι δημιουργείς μην το κατέχεις. Μην προσδοκάς ανταμοιβή απ' ότι ωφελείς. Γίνε οδηγός, μην είσαι αφέντης. Αυτή είναι η πραγματική αρετή.

Λάο Τσε

Όσο πιο αυστηρά και άσπλαχνα κρίνεις τον εαυτό σου, τόσο πιο δίκαια θα κρίνεις τους άλλους.

Κομφούκιος

Εμπειρία: Ένα μικρό φανάρι κρεμασμένο πίσω από την πλάτη μας και φωτίζει τον δρόμο που έχουμε περάσει.

Κομφούκιος

Δεν είναι φοβερό αν σας βρει μια συμφορά. Φοβερό είναι αν εσείς δεν μπορείτε να την ξεπεράσετε.

Κομφούκιος

Πρέπει να ξέρετε ότι η ελευθερία είναι η ανώτερη αξία. Και όταν η αγάπη δε σας δίνει ελευθερία, τότε δεν είναι αγάπη. Η ελευθερία είναι το κριτήριο.

Osho

"Τα 7 σφάλματα του κόσμου"

Πλούτος δίχως μόχθο

Ηδονή δίχως συνείδηση

Γνώση δίχως χαρακτήρα

Εμπόριο δίχως ηθική

Επιστήμη δίχως ανθρωπιά

Λατρεία δίχως θυσία

Πολιτική δίχως αρχές

Μαχάτμα Γκάντι

Πρώτα σε αγνοούν, μετά σε κοροϊδεύουν, μετά σε πολεμούν, μετά τους νικάς.

Μαχάτμα Γκάντι

Η ικανότητα να συγχωρείς είναι προσόν του δυνατού. Η αδύναμοι ποτέ δεν συγχωρούν.

Μαχάτμα Γκάντι

Ο φόβος έχει κάποια χρησιμότητα, η δειλία όμως δεν έχει καμία.

Μαχάτμα Γκάντι

Κανείς δεν μπορεί να με πληγώσει χωρίς τη συγκατάθεσή μου.

Μαχάτμα Γκάντι

Είναι καλύτερα να στέκεσαι όρθιος με σπασμένο και μπανταρισμένο κεφάλι, από το να σέρνεσαι με την κοιλιά για να γλιτώσεις το κεφάλι σου.

Μαχάτμα Γκάντι

Πρέπει να είσαι η αλλαγή που θέλεις να έρθει.

Μαχάτμα Γκάντι

Σχεδόν ό,τι κάνεις είναι ασήμαντο, αλλά είναι σημαντικό να το κάνεις.

Μαχάτμα Γκάντι

Ένας άνθρωπος είναι το σύνολο των πράξεών του. Τι έχει κάνει, τι μπορεί να κάνει. Τίποτε άλλο.

Μαχάτμα Γκάντι

Ένα λάθος δεν γίνεται αλήθεια επειδή είναι ευρέως διαδεδομένο, ούτε η αλήθεια γίνεται λάθος επειδή δεν τη βλέπει κανείς.

Μαχάτμα Γκάντι

Οι πραγματικοί επαναστάτες δεν κυκλοφορούν με κουκούλες για έναν επιπλέον λόγο: Τον καιρό της επανάστασης θα πρέπει ο λαός να αναγνωρίζει στα πρόσωπα των επαναστατών την πρωτοπορία του.

Che Guevara

Αν κάποιος άνθρωπος δεν έχει βρει κάτι για το οποίο θα άξιζε να πεθάνει, δεν αξίζει να ζει.

Martin Luther King

Όσο χάνεται η παιδεία, όσο κρύβονται οι αξίες, τόσο πληθαίνουν οι νόμοι.

Α.Π.

Μας συναρπάζουν περισσότερο οι ίδιες οι επιθυμίες μας παρά το αντικείμενο τους.

Νίτσε

Αν σου αρέσει η άβυσσος πρέπει να έχεις φτερά.

Νίτσε

Πίστη σημαίνει να μη θέλεις να μάθεις την αλήθεια.

Νίτσε

Οι συνέπειες των πράξεων μας, μας αρπάζουν από το λαιμό. Τους είναι αδιάφορο αν εν τω μεταξύ έχουμε γίνει καλύτεροι.

Νίτσε

Όταν παλεύεις με τέρατα, πρέπει να προσέξεις μη γίνεις και ο ίδιος τέρας.

Νίτσε

Όταν κοιτάζεις για πολύ ώρα μια άβυσσο, κοιτάει και αυτή μέσα σου.

Νίτσε

Παρακινημένο από δέος το χέρι του ζωγράφου πέφτει πάνω στο πρόσωπο, πάνω στο σώμα, σαν βίαιο χέρι, που επιζητεί να κυριέψει την ουσία του, αυτό το διαμάντι το κρυμμένο στα βάθη. Αυτή η βίαιη χειρονομία αυτή η κίνηση του χεριού που τσαλακώνει το πρόσωπο του άλλου, με την ελπίδα να ανακαλύψει αυτό που βρίσκεται εκεί, πίσω από το πρόσωπο αυτό, είναι το πραγματικό μέσο του καλλιτέχνη, του διανοητή.

Μίλαν Κούντερα

Ως ποιο βαθμό παραμόρφωσης εξακολουθεί να παραμένει ένα άτομο ο εαυτός του; Ως ποιο βαθμό παραμόρφωσης παραμένει αγαπημένο πλάσμα ένα αγαπημένο πλάσμα; Πόσον καιρό παραμένει αναγνωρίσιμο ένα αγαπημένο πρόσωπο που απομακρύνεται μέσα στην αρρώστια, μέσα στην τρέλα, μέσα στο μίσος, μέσα στο θάνατο; Πού είναι τα σύνορα πέρα απ' τα οποία το "εγώ" παύει να είναι "εγώ";

Μίλαν Κούντερα

Όταν ζει κανείς το τέλος ενός πολιτισμού, η ύστατη βίαιη αντιπαράθεση δεν είναι η αντιπαράθεση με την κοινωνία, με το κράτος, με την πολιτική, αλλά με την σωματική, υλική, ψυχική καi πνευματική υπόσταση του ανθρώπου.

Μίλαν Κούντερα

Βλέπω συνεχώς αυτό το υψωμένο χέρι, το νέυμα που ανταλάσσουν πλάσματα απομακρυσμένα, ακατάληπτα το ένα για το άλλο, που δεν έχουν να μεταδώσουν τίποτα εκτός από το μήνυμα: είμαι μακριά σου, δεν έχω τίποτα να σου πω, αλλά είμαι εδώ. Και ξέρω πως και εσύ είσαι εδώ.

Μίλαν Κούντερα

Την εποχή που οι άνθρωποι απαλλάσσονται από ιδεολογικές αυταπάτες το κάθαρμα είναι κάθαρμα, ποιο το μυστήριο; Το υπαρξιακό αίνιγμα εξαφανίστηκε πίσω από την πολιτική βεβαιότητα, και οι βεβαιότητες δεν δίνουν δεκάρα για τα αινίγματα. Γι' αυτό και οι άνθρωποι, παρά τον πλούτο των βιωμένων εμπειριών τους, βγαίνουν πάντοτε από μια ιστορική δοκιμασία όσο βλάκες είχαν μπει.

Μίλαν Κούντερα

Οι μόδες αλλάζουν, μιας και οι ίδιες γεννιούνται από την ανάγκη αλλαγής.

Μαρσέλ Προύστ

Όπως εκείνος ο ηθόποιος του Παλαί Ρουαγιάλ που όταν τον ρωτούσαν που κατόρθωνε και έβρισκε τα απίθανα καπέλα του, απαντούσε: "Τα καπέλα μου δεν τα βρίσκω. Τα φυλάγω"

Μαρσέλ Προύστ

Αλλά όπως ακριβώς δεν επιθυμούσα ν' αντικρίσω θύελλες παρά μόνο στις ακτές όπου ήταν οι πιο άγριες, έτσι δε θα ήθελα να ακούσω τη μεγάλη ηθοποιό παρά μόνο σ'έναν από τους κλασσικούς ρόλους όπου άγγιζε μια θεία τελειότητα. Γιατί όταν αναζητούμε ορισμένες εντυπώσεις της φύσης ή της τέχνης ελπίζοντας να πραγματοποιήσουμε μια πολύτιμη ανακάλυψη, νοιώθουμε κάποιο ενδοιασμό ν' αφήσουμε την ψυχή μας να περισυλλέξει στη θέση τους εντυπώσεις λιγότερο σημαντικές που θα μπορούσαν να μας εξαπατήσουν για την πραγματική αξία του Ωραίου.