Για να υπάρχει δίλημμα πρέπει να υποθέσουμε ότι η μία από τις δύο καταστάσεις είναι η επιθυμητή, αλλίως και οι δύο μπορούν να διατηρηθούν ως έχουν, με τη βροχή στο τροπικό δάσος, οπότε δεν υπάρχει και σύγκρουση συμφερόντων. Το θέμα άπτεται της εξελικτικής θεωρίας του Δαρβίνου, κατά την οποία τα όντα προσαρμόζονται στις συνθήκες και το περιβάλλον, διαμορφώνονται με βάση αυτά ή εξαφανίζονται προσπαθώντας. Η έρημος έχει μάθει να ζει χωρίς βροχές και έχει προσαρμώσει έτσι τις ανάγκες της και τα χαρακτηριστικά της ώστε να μην τη χρειάζεται. Το ίδιο και ο "λυπημένος" έχει μάθει να ζει χωρίς "χαρά". Ο άνθρωπος μαθαίνει να αμύνεται όταν δε μπορεί να διαχειριστεί τα συναισθήματα του για μεγάλο χρονικό διάστημα και κλείνεται μέσα σε τείχη για να μη νοιώθει και να μπορέσει να αντέξει. Το ίδιο και ο οργανισμός που είναι άρρωστος, δημιουργεί αντισώματα για να μπορέσει να υποστεί την παρουσία του ιου, έτσι ώστε να μην τον ενοχλεί πια. Το τροπικό δάσος όμως θα σταματήσει να είναι τροπικό αν σταματήσει να βρέχει. Ο χαρούμενος άνθρωπος θα σταματήσει να είναι χαρούμενος αν σταματήσει να παίρνει χαρές και ο υγιής θα σταματήσει να είναι υγιής αν αρρωστήσει. Σε όλες τις περιπτώσεις τα υποκείμενα θα χρειαστεί να αλλάξουν χαρακτηριστικά για να προσαρμοστούν στις καινούριες συνθήκες, όπως οι συνθήκες ήταν και αυτές που διαμορφωσαν τα χαρακτηριστικά των αντιπαραδειγμάτων. Σε αυτό δεν υπάρχει καλό και κακό. Υπάρχουν μόνο συνθήκες τις οποίες τα παραδείγματα πρέπει να διαχειριστούν. Αλλά για να διατηρήσουν τα χαρακτηριστικά τους, σίγουρα το τροπικό δάσος είναι αυτο που χρειάζεται τη βροχή, ο χαρούμενος αυτός που χρειάζεται τη χαρά και ο υγιής αυτός που πρέπει να μείνει μακριά από τους ιούς. Αναλογικά πρέπει να κατανοήσουμε ότι η ευτυχία δεν είναι προαπαιτούμενο για τον άνθρωπο, είναι απλά μια συνθήκη για την βελτίωση της ποιότητας ζωής. Είναι αναγκαία για αυτούς που δεν έχουν μάθει να ζουν χωρίς αυτή.
Εδώ πρέπει να κάνουμε το διαχωρισμό ότι η έρημος έχει πρόβλημα τελεολογίας, ενώ το τροπικό δάσος ενδεχομένως να υποστεί πρόβλημα οντολογίας. Οι συνθήκες είναι αυτές που υπάρχουν και η έρημος ή το τροπικό δάσος είναι το αποτέλεσμα τους. Δεν μας ενδιαφέρει αν η έρημος ήταν πάντα έρημος αλλα έγινε επειδή οι συνθήκες την οδήγησαν εκεί και θα παραμείνει όσο υπάρχουν οι δεδομένες συνθήκες. Αυτό που μας απασχολεί έιναι ότι η "έρημος" ναι μεν θα μπορούσε να βελτιώσει την ποιότητα διαβίωσης με τη "βροχή" (τελεολογία), αλλά έχει μάθει να ζει σαν έρημος. Από την άλλη το τροπικό δάσος δεν έχει μάθει να ζει σαν έρημος και ενδέχεται, βάση της θεωρίας του Δαρβίνου, να προσαρμοστεί ή και να εξαφανιστεί προσπαθώντας (οντολογία). Αν το κοιτάξουμε από το πρίσμα της δικαιοσύνης θα έπρεπε να δώσουμε την βροχή στην έρημο που την έχει στερηθεί και να βάλλουμε το τροπικό δάσος σε δοκιμασία, για να δούμε αν θα καταφέρει να ανταπεξέλθει, αλλά στο ερώτημα ποιος από τους δύο τη χρειάζεται, σίγουρα το τροπικό δάσος την έχει μεγαλύτερη ανάγκη, ενώ η έρημος ενδεχομένως να μην ξέρει πια πως να την διαχειριστεί και να την αξιοποιήσει. Ίσως να μην την εκτιμήσει.
Διαφωτιστικό.
ΑπάντησηΔιαγραφή